tanginang post

sa kasalukuyan, pwede kong masabi na hindi panatag ang aking kalooban. bakit kamo? aba'y hindi ko din alam. para bang may sariling gera ang aking sistema na kahit kailan man ay hindi papantay sa kaguluhan sa iraq. mabuti nga dun alam nila ang dahilan.. e yung mga kaganapan sa bawat araw na ginawa para sakin ng Diyos.. aba.. wala talga akong ideya.

ika-12 ng hunyo 2006.. araw ng kalayaan... araw na kinagat ako ng aso ko. hanep sa takilya ang pagkagat niya sakin. HUWAW. pero taliwas sa inakala kong tindi ng sakit na maidudulot nito, hindi naman pala ito ganun kagrabe. kung tutuusin, mas masakit pa ang kagat ng tao.. hehe. joke lang. basta.. hindi ito gaano kasakit. nung kinagat ako ng aso ko, maniwala ka man o sa hindi... eh nanlaki ang mga mata ko. :)) parang biglang tumigil yung oras at para bang may hinihintay ako..hinihintay ko yung kirot. pero wala.. nawalan ako ng pakiramdam..

sana ganun din ako sa ibang larangan ng buhay dba?.. leche.

kagaguhan ang naganap kanina nang magkasama kami ng pinakamatalik kong kaibigan na si siena. ginawa namin ang mga normal na ginagawa ng dalawang magkaibigan.. pumasok sa mga tindahan at magtanong ng presyo.. at kung mahal.. aba. e di chupe na!

minsan pala, nararamdaman ko na "bridge" lamang ako. basta.. sa ibang post na yun :) kasi tinatamad nako :)

hi nga pala sa mga bago kong kaibigan :) umpisa palang ng ating samahan, pero gusto ko na sabihin to.. salamat :) (uuy.. masyado nakong ma-keso! *cheesy*)